BİLSEYDİN

Şimdi sen olsan yanımda,
Tutsan ellerimden mesela,
Bir türkü tuttursak bam telinden,
O zaman ölmezdim güzel.

Sen gözlerini diksen gözlerime ,
Görsen kalbimi ve kalbimdeki seni .
Dinlesen gözlerimden, söyleyemediğin onca kelimeyi;
O zaman benden gitmezdin güzel.

Yandığım nice ateşler içinde,
Bir de sen yaktın aşk ateşiyle.
Her şeye dertlenen güçsüz yüreğimde,
Bilseydin bir dertte sen açmazdın güzel.

Bir bilsen aklımdan geçen düşünceleri,
Sana karşı duyduğum aşkı ve özlemi,
Yanımdayken tutamadığım ellerinin hasretini,
Bilseydin  onu sevmezdin güzel.
Bilseydin yaşarken ölmezdim güzel.

KIRGINLIKLARIM

Kırmamak için ne çok kırılmışım.
İncitmemek için hep ben incinmişim.
Öyle çok sıkmışım ki yumruklarımı,
En çok kendi canımı acıtmışım.

İnsanlar sadece gülerken görmüş,
Ben ise hep kuytu köşelerde ağlamışım.
Suistimal edilen duygularımla,
Bilmiyorum kaç gece sabahlamışım.

Rengarenk görüne dursun  bahçelerim,
Dikenlerini acıya acıya ben toplamışım.
Emek vermişim sevgiye dair her şeye,
En sonunda yapayalnız kalakalmışım.

BAHAR

Anlat bana güzel bahar,
Mesela niçin sen gelince kıpır kıpır olur içim?
Aşk neden sen geldiğinde daha güzel olur?
Neden mesela küllenmiş umutlar tutuşuverir sende.

Anlat bana yeşil elbiseli güzel,
Niçin sende açar bütün çiçekler?
Nasıl uyanır derin uykudan kahverengi doğa?
Anlat niçin hayal kurmak sende daha güzeldir.

Söyle çiçek taçlı prenses,
Niye senin güzelliğinde unutuyorum tüm çirkinlikleri?
Sen gelince unutuyorum kurşuni esaretimi,
Nasıl hür hissediyorum kendimi bir bilsen, kuşlar misali...

Şairlerin şiirler yazdığı sevgili,
Gidecek misin yine başka diyarlara?
Yine senede bir mi geleceksin yanıma ?
Gitme ne olur sen gidince çoraklaşır kururum ben,
Bu son olur belki ya seni bir daha göremezsem ..

OLMUYOR HOCAM OLMUYOR

Olmuyor hocam olmuyor

Hiç bir şey istediğim gibi gitmiyor

Çocukken hayal kurardım 

Sağlam hayaller kuramamışım  

Hepsi bir bir kırılıveriyor

Yapamıyorum hocam beceremiyorum

Yaşamak bana zor geliyor

Hani rüyalar bir gün gerçek olurdu

Hayatım ise tersi çıkar dedikleri kabusum oldu

Rüya bile göremiyorum artık

Bitiyorum hocam tükniyorum 

Hayatım kötü yazılmış bir roman gibi

Neredeler şimdi o sonu mutlu biten masallar

Masallar galiba bizi kandırıyordu

Sahi hocam kirbitçi kıza ne oldu

Ömür diyorum hocam bitiyor sanırım

Hayallerinde ki evi çiz dediler 

Çizdim güneşin güldüğü ,kirbit kutusu kadar bir ev ,

Yanında akan bir dere üstünde gök kuşağı

O da yalan oldu hocam.

Adına şehir denen hapis gibi bir yerde yaşıyorum.

ANNE

Tut beni anne, tut kalbimden ,
Gitmek istemiyorum ellerinden,
Okşa saçlarımı ellerimi tut,
Korkuyorum hayatın bu pis yüzünden.

Uyut beni anne , bir ninni oku
Dinlemek istiyorum güzel sesinden.
Üzerimi ört ,gizle beni tüm korkularımdan .
Yüreğimi ferahlat anne bana dua et güzel gönlünden.

Göz yaşımı sil anne ellerinle sil.
Daha güzeli yok ekmek kokan ellerinden.
Uyut beni anne dizinde ama büyütme lütfen,
Büyümek kötü bir şeymiş hiç söylemedin sen.

Sar beni anne sıkı sıkı sar,
Üşürüm sen bana sarılmaz isen.
Öp beni anne eskiden olduğu gibi,
Acıyan yerimden tam yüreğimden.

GİDEMİYORUM

Kızıyorum ulan her gün kendime
Nefret doluyor içimde şu işe yaramaz herife
Yeter artık ettiğim kendime ve herkese
bunca yıl koştum işe yaramaz hayaller peşinde

Nefret ediyorum kendimden ,bir gün bir şair olma hayalimden,
Ve bir gün  bir şairin dünyayı değiştirmesini beklemekten
ve yoruldum kuruduğum her hayal için sabretmekten
Üç kuruş etmez hayallerimden iğreniyorum

Peki tamam anladım umut olmazsa  olmaz
Umut ettikçe gerçekte tutunamıyorum
Şairlere yakışır bir hastalıktan ölmek isterdim eskiden
Anladım ki ölmeyi isteyince de ölemiyorum

Ruhum sığmıyor şu etten kafese
Ölüm diyemiyorum ve ölemiyorum
Şimdi limanda rotasız bir gemide olmayı isterdim
Gitmekte hayallerime dairdi ama gidemiyorum

YOKLUK

Ne ölmektir acı olan
Nede ayrılıktır.
Ölüm ilahi bir hakikat,
Ayrılık ise hayatın olmazsa olmazıdır.

Gidişler acıtmaz kalanın canını,
Gitmek acıtmaz aslında gideni,
Ölüm öldürmez kalanı,
Ölüm sonudur imtihanın biraz acıtır ölenin canını.

Bir hakikat vardı bir zamanlar adına sevgi denen.
Bir gerçek vardı adına yokluk dediğimiz.
İşte bütün suç bu iki kavramın.
Dökülen gözyaşının olası faili işte bu duygular.

Ölüm ağlatmaz kalanı
Gitmesi yakmaz o kadar canını
Yokluğa ağlar insan ,
İhtiyacı olduğunda bulamamaktan korkar.
Hiç bir şey değil onun yokluğu yakar.