ANNE

Tut beni anne, tut kalbimden ,
Gitmek istemiyorum ellerinden,
Okşa saçlarımı ellerimi tut,
Korkuyorum hayatın bu pis yüzünden.

Uyut beni anne , bir ninni oku
Dinlemek istiyorum güzel sesinden.
Üzerimi ört ,gizle beni tüm korkularımdan .
Yüreğimi ferahlat anne bana dua et güzel gönlünden.

Göz yaşımı sil anne ellerinle sil.
Daha güzeli yok ekmek kokan ellerinden.
Uyut beni anne dizinde ama büyütme lütfen,
Büyümek kötü bir şeymiş hiç söylemedin sen.

Sar beni anne sıkı sıkı sar,
Üşürüm sen bana sarılmaz isen.
Öp beni anne eskiden olduğu gibi,
Acıyan yerimden tam yüreğimden.

GİDEMİYORUM

Kızıyorum ulan her gün kendime
Nefret doluyor içimde şu işe yaramaz herife
Yeter artık ettiğim kendime ve herkese
bunca yıl koştum işe yaramaz hayaller peşinde

Nefret ediyorum kendimden ,bir gün bir şair olma hayalimden,
Ve bir gün  bir şairin dünyayı değiştirmesini beklemekten
ve yoruldum kuruduğum her hayal için sabretmekten
Üç kuruş etmez hayallerimden iğreniyorum

Peki tamam anladım umut olmazsa  olmaz
Umut ettikçe gerçekte tutunamıyorum
Şairlere yakışır bir hastalıktan ölmek isterdim eskiden
Anladım ki ölmeyi isteyince de ölemiyorum

Ruhum sığmıyor şu etten kafese
Ölüm diyemiyorum ve ölemiyorum
Şimdi limanda rotasız bir gemide olmayı isterdim
Gitmekte hayallerime dairdi ama gidemiyorum

YOKLUK

Ne ölmektir acı olan
Nede ayrılıktır.
Ölüm ilahi bir hakikat,
Ayrılık ise hayatın olmazsa olmazıdır.

Gidişler acıtmaz kalanın canını,
Gitmek acıtmaz aslında gideni,
Ölüm öldürmez kalanı,
Ölüm sonudur imtihanın biraz acıtır ölenin canını.

Bir hakikat vardı bir zamanlar adına sevgi denen.
Bir gerçek vardı adına yokluk dediğimiz.
İşte bütün suç bu iki kavramın.
Dökülen gözyaşının olası faili işte bu duygular.

Ölüm ağlatmaz kalanı
Gitmesi yakmaz o kadar canını
Yokluğa ağlar insan ,
İhtiyacı olduğunda bulamamaktan korkar.
Hiç bir şey değil onun yokluğu yakar.

BUHRAN

Güneş her sabah doğarken,
Ben karanlığa uyanıyorum.
Hayat su gibi akarken,
Ben çırpındıkça boğuluyorum.

İnsanların mutluluğuyla mutluydum eskiden
Şimdi hiçbir şeyden mutlu olamıyorum
Tükenmekte olan onca şey varken
sıfırdan başlayamıyorum

Yollar kucağını açmış beklerken
Kendimden kaçamıyorum
Ve ölümü özlerken bir şair gibi
İnan bana ölemiyorum

BEKLİYORUM

Kayboldum...

Yolumu bulamıyorum.

Kalabalıklar içinde tek yaşıyorum.

Laf olsun diye konuşup , dinliyorum.

Aklım sanki yerinde değil.

Dalıp dalıp uzaklara gidiyorum.

Kalbimi muhasara altına alınca gerçekler.

Ancak bir hayal kurunca kaçabiliyorum.

Hap malup olmuş bir komutan gibiyim.

Kavga edecek mecalim kalmadı artık.

Bir dar ağacı,bir yağlı urgan ve

Kendime ihanetten yargılanacağım bir mahkeme

Bekliyorum.

BEN HİÇ ŞAİR OLAMADIM

Kimse görmüyor gözlerimdeki çığlığı,
Anlamıyor insanlar dinmek bilmeyen yakarışımı,
Kimselerimi çokluğunda kimsesizim,
İnan bu kalabalıkta ben hiç kimseyim.

Yüreğimde çok şiir biriktirdim,
Ben sevdiğim her şeyi sonsuz sevdim,
Ama hiçbir mısra şair olmama yetmedi.
Belki de kalbim sevdiğini sanıp ta sevmedi.

Sözlerim taş kesilir benim , söyleyemem ;
Kalemimin mürekkebi akmaz olur kağıda,
Yüreğimden kağıda aracılık etmesi gerektiğinde,
Belki de ben hiç şiir yazamadım her deneyişimde .  

NİSAN

Yine bir nisan gitti hayatımdan
Nisanların gelmesini de hiç istemedim gitmesini de
Hüzün ciğerlerime işler benim
Nisan yağmurları geldiğinde

Her ilkbaharda yeni bir hayat gülümser bana
Yeni şeyler olsun umut ederim
Ama çiçek açamam ben
Bu yüzden hep toprakta beklerim

Bak bir nisan daha gitti hayattan
Daha görecek kaç nisan kaldı ki
Umut edecek ne var mesela umutsuzluğa karşı
Kaç hayalim daha kırılır  acaba
Ne kadar sürer ömrümün nisan olamayan kışı

HAYAL İLE GERÇEK

Tarifsiz duydular içindeyim.
Anlamsız bir şekilde sürüyor hayat.
Her bahar içimde uçuşan kelebekler,
Bu bahar galiba beni terk ettiler.

Umut yok artık bir zerre içimde ,
İlgilenmiyorum hayatta hiç bir şeyle,
Ruhum kelepçeli bir zindanın içinde,
Hayal ile gerçek arasında arafda bir yerde.

Kitaplardaki gibi değil hayat öğrendim,
Benim filmim mutlu sonla bitmeyecek eminim.
Hayal kurmaya bin tövbe etsem de,
Yine de hayal kurmak benim tek yapabildiğim.

BEN HİÇ AĞLAMADIM Kİ

 

Sen beni terk ettin diye hiç ağlalamadım ki
Kızmadım senin arkandan
Senin beni sevdiğini söylediğin günü aklıma getirip
Ben hiç ağlamadım ki

Yıkılmadım ki sen gider gitmez
Düşünmedim ki bi kere bile seni
Hele birde senin gözlerine bakınca kalbime saplanan şeyi
Düşünüpte ben hiç ağlamadım ki

Senin güzelliğini bana gülümseyişini
Unuttuğum o ilk sevgilim deyişini
Bana seni seviyorum dediğin o günleri
Aklıma getiripte ben hiç ağlamadım ki

Seni o ilk gördüğümde kalbimin acısını
Sen ismimi söylediğinde kalbimin çarpışını
Senin güzelliğini doya doya seyrrettiğm o günleri
Düşünüpte hıçkıra hıçkıra ben hiç ağlamadım ki

SANKİ

 

Sanki kapkara bir gecede kapkara bir zindanda

Sensizliğe mahkumum

 

Sanki çok sıcak bir çölde

Suya muhtaç olduğum kadar sana muhtacım

 

Sanki her tarafı kapalı bir mahzende

Tükenmekte olan hava kadar bana lazımsın

 

Sanki bir balık için derya neyse

sen de benim için öylesin

 

Sanki yolunu kaybetmiş bir adamın

yolunu bulamak için pusulaya duyduğu ihtiyaç

 

İşte sen bana bu kadar lazımsın

Yanımdayken vazgeçilmezim , uzaktayken pişmanlığımsın.

sevdamsın

 

SENSİZLİK

 

Sen nasıl birisin ki unutamıyor seni bu beyin,

Sen vazgeçilmezsin, ölümle sensizlik aynı anlamda,

Sensizlik iliklerime kadar inen bir acı,

Sen yoksun derdimin ilacı.

 

Sen gittin gideli ölü gibiyim,

Yaşamak ne unuttum senden sonra,

Kalbimde sürekli sızlayan bir acı,

Sen yoksun derdimin ilacı.

 

Sessizliği yaşadım sen yokken,

Konuşmadım ne kuşla nede çiçeklerle,

Diliimde kopmuşcasına bir acı ,

Sen yoksun dedimin ilacı .

 

Sensizlik ne sen gittikten sonra öğrendim,

Sensizliğin acısını yudum yudum içtim,

Sen yokken bitmiyor bu acı,

Sen yoksun derdimin ilacı.

SİTEM

 

Sen yokdun ki hayatımda ,
Hiç olmadın da hatta ;
Ben bir rüyaya kapılmıştım sadece,
Ve sevmiştim o rüyayı delice.

Sende kimsin yada kimdin ,
Sadece bir yıkım yapıp geçip gittin;
Ne diyebilirim ki ?
Ben artık tükendim ,bittim.

Sen hiç olmadın hayatımda ,
Yalnızca benim umutlarım vardı yanımda
Ve su katılmamış, bozulmamış bir sevda
Açmış bir çiçek gibi kaldırımların arasında.

Bu şiirimide sana yazmadım zaten
Ağlayacağımı mı sandın sen sevmiyorum derken
Tükendi tükenmez kalemimin mürekkebi ve umudum
Fazla söze gerek yok artık seni sevmiyorum

SEVDİN Mİ

Sevdin mi tertemiz seveceksin,
Anadolu gibi saf ve berrak seveceksin,
Ona birşey oldu mu Karadeniz gibi hırçın olacaksın,
O mutlu ise Akdeniz gibi güleceksin.

Sevdin mi Gerçek seveceksin,
Aşkı sevdayı Marmarayı kirlettiğin gibi kirletmeyeceksin,
Yanlışını görünce Doğu Anadolu gibi soğumayacaksın,
Kötü düşünceleri Çanakkale gibi geçirmeyeceksin.

Sevdin mi ölümüne seveceksin,
Kalbini han kapısı gibi açık tutmayacaksın,
Gönlünü mühepbetliklerin hapishanesi gibi kullanacaksın,
Sevdiğin girdimi içine sonsuza dek çıkarmayacaksın.

ANLAT

 

Bana söyle sevmek nasıl bir şey?
Anlat hadi yüregin nasıl çarpar?
Dilin nasıl tutulur da konuşamazsın,
Ağlar mısın deli gibi? anlat.

Sevdiğini görünce yüzün nasıl güler?
Çılgınlar gibi haykırmak ister misin sevdiğini?
Yanarmı için cayır cayır?
Hadi utanma anlat.

Sevdiğin aklına geldiğinde yıldızlı yaz akşamlarında,
İnceden inceye türkü çalarken radyon,
Ağustos böcekleri eşlik ederken türküye,
Aklından çıkarta bilir misin onu? anlat.