Güneş her sabah doğarken,
Ben karanlığa uyanıyorum.
Hayat su gibi akarken,
Ben çırpındıkça boğuluyorum.
İnsanların mutluluğuyla mutluydum eskiden
Şimdi hiçbir şeyden mutlu olamıyorum
Tükenmekte olan onca şey varken
sıfırdan başlayamıyorum
Yollar kucağını açmış beklerken
Kendimden kaçamıyorum
Ve ölümü özlerken bir şair gibi
İnan bana ölemiyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder