GONCA

Sana kal demedim Gonca.
Çünkü kal dediklerim hep gittiler.
Ben galiba sonbahara benziyorum,
Bütün çiçekler bende yaprak döktüler,
Ve bir tebessüm benim yanımda somurtuşa dönüştü.
Ruhlar yanımda ölürken başka eller de can buldular,
O yüzden beni sev demiyorum sana Gonca.
Beni sevmesini istediklerimin tamamı,
Evet tamamı,
Benden nefret ederek gittiler yine benden.
Bencil ve kibirli bir adamım ben,
Ahşap merdivenleri hiç sakalımla silemedim,
Bu yüzden öfkemi de kibrimi de yenemedim.
Kuruyup giderken çiçekler,
Onları yeşertecek tek damla su veremedim,
Çiççeksiz kurak topraklara benzer yüreğim.
Ben çirkin bir adamım Gonca.
Tıpkı kalbime benzerim.
O sebepten özgüvensiz utangaç bir adamım.
Bu nedenledir sana gelemeyişim.
Bak her şeyi açık açık anlattım sana,
Seveceksen gel sarıl bana.
Hayatımı varım seninle paylaşmaya,
Ama dedikoducu teyzeler yakıştıramaz seni bana,
Hem düğün fotoğraflarında da yakışıklı çıkmam yanında,
Yine de seveceksen koş sarıl bana Gonca.

ANLAMSIZ ŞİİR II

Öfke kollarımdan , ellerime yürüyor.
Bir hayat ki  tatsız, sonu gelmiyor.
Artık bozuk plak gibi söylemlerim,
Tekrar etmekten öte gitmiyor.

Yol bozuk sanırım ileri gitmiyor..
Tıkıldığım bu mahpusta ,özgürlük imkansız.
Romantik düşüncelerim, gerçeğe malup.
Hayat denilen emanet kum saati misal.

Kafamdaki kaos durulmuyor.
Kavgalarımın hepsi boşa.
Yok olup gideceğim, tüm ateşli devrimciler gibi;
Yalnız, malup ve bir hiç olarak.

Ölümü kaldırır belki? bir kaç öğrenci.
Fikirlerim kalır belki, geride malup zihinlerde
Hoca nasıl bilirsiniz diye sorunca:
Dünyayı değiştirmeye geldi ,dünyada değişip gitti desinler
Ah ne kadar acı...

KALK AYAĞA

Uykun ümmetin uykusu kadar ağır,
Düşlerin hep toz pembe.
Yaşanmamış hayallerin peşinde,
Heba etme ömrünü artık kalk ayağa.

Herkesin umutları var senin umutların tek değil.
Gördüğün düşlerin hiçbiri gerçek değil.
Öfken kızgınlığın kendine bir başkasına değil.
Yılmışlıktan kurtul gayrı kalk ayağa.

Var yaşanmamış sevdan kursağında kalsın.
Hayallerin yıkılıp bir bir gemilerin batsın.
Bırakma ki umutsuzluk benliğini sarmasın.
Umut dolu günler için haydi kalk ayağa.

Sen karanlık gecelrin parlayacak yıldızı,
Yıkılmış hayalleri yeniden inşa edecek mimar,
Yetmez mi bu kasvet dolu günler bu derin efkar?
Efkarını yen, hadi kalk ayağa.

DÜŞ

İnsanın düşleri olmalı.
Gördüğü zaman mutlu olacağı,
Sığındığı ufacık bir dünya;
Ona koştuğu,Onu bulduğu.

Gerçek olan acı verendir.
Kaçacak bir delik ararsın,
Yada bir battaniye altı,
Hiç bir şey bulamazsan düşlerine kaçarsın.

Bazıları düş görmek için uyur,
Kimileri düşünü ayakta görür.
Düşler ona kavuşmanın yoludur,
Aşıklar düşlerinde maşuklarını görür.

Fakirler düşlerinde zengin olur,
Aç olan karnını düşünde doyurur,
Çirkin kendini güzel görür,
Mazlum zalimden hakkını düşünde alır.

Ben de düşler görürdüm eskiden,
Hayata dair umutlar biriktiricek kadar gençken.
Mesela bir gülüş görürdüm ,
Bütün gülümsemelerin içten olduğunu zannederken.

Artık düş de göremiyorum ,
Ne yatakta ne ayakta.
Şimdi kabuslar görür oldum ,
Hem yatakta hem hayatta.

DOSTUMA

Kalk hadi gidelim çocukluğumuza,
Her şeye yeniden başlamaya.
Mesela ilk aşklara ne sen o kıza
Ne de ben bu kıza ,
Yemin edelim bir daha aşık olmamaya.

Hadi gidelim umudumuzun olduğu zamanlara ;
İnsana, aşka , işe  ve dünyaya ;
Henüz umutun bir çocuk isminden öte olduğu anlara;
Geleceğe dair  güzel hayaller kuruğuuz yıllara.
Var mısın bu sefer hayal kurmamaya?

Ah dostum ilk tatilimizi hatırla ,
Hani şu senin dayının beni gece vakti sokağa attığı zamana .
İlk orada anlamalıydım hayatın acı bir komedi olduğunu,
Hayatın filmlerdeki gibi mutlu sonla  bitmdiğini,
Ve inanalım bizim filmlerdeki yakışlı jönlerden olmadığımıza.

Yürü dostum yürü gidelim ,
Kimsenin bizi incitemeyeceği bir yere gidelim.
Senin aşık olmayacağın ,benim ise
Hem aşık hem paralı köle olmadığım bir zamana ve yere.
Arama dünyada öyle bir yer yok.
Cennete gidelim dostum gerçi o da kolay değil,
Ancak Rabbim affedip kabul buyurursa.

O BENİ SEVSEYDİ

O beni sevseydi.
Ona bakmaya doyamazdım ben.
İçimin ülpertisi , tüylerimin başkaldırısı ,
En güçlü antidepresandan daha kuvvetli yatıştırıcı bakışları,
Dünyanın en kibirli adamını salağa çeviren bakışlarından ,
Başımı çeviripte ;bakamazdım en güzel harama bile .

O bana aşık olsa ,
Yanlışlıkla olsa bile üzemezdim onu .
Ellerim tenine ateşe dokunur gibi dokunurdu
Ve ateşten korktuğum kadar korkardım onu incitmekten.

O bana gel dese ,
Koşarak giderdim ona .
Git dese bile gitmezdim kapısından .
Dövse vurduğu yerlerdeki  güllerimi sayardım.
Bana bağırsa haklısın derdim haksız olsa bile.

O beni istese,
Ben başka bir şey istemezdim.
Hastalansa canım onunkinden çok yanardı.
Üşüse ateş olur yanardım ısınsın diye.

O beklememi isteseydi,
Kök salmış bir çınarcasına beklerdim bekle dediği yerde.
Ama hiç bir şey istemedi ve sevmedi.
Kalakaldım güz vurmuş yapraklar gibi.
Ben ;döküldüm, sarardım, düştüm.
O arkasına bile bakmadan gidiverdi.

BİR YERLERDE BİR ÇOCUK

Bir çocuk ağlıyor bir yerlerde duyuyorum.
Bilmem hangi bomba patladı dibinde.
Belki göz yaşını silecek bir annesi, babası kalmadı;
Ama içli içli ağlayışını ben hissediyorum.

Bir vaveyla koparıyor başka bir çocuk.
Parçalıyor bütün örs,üzengi ve çekiçleri.
Sızlatıyor henüz kararmamış tüm kalpleri.
Yakıyor çaresizlik ateşi tüm ciğerleri.

Bir yerlerde başka bir çocuk oyun oynuyor,
Birazdan gelecek felaketten habersiz,
Sapan yapmış kendine erik ağacından,
Onunla öldürüyor düşünde tüm zalimleri.

Çocuklar var bir yerlerde :
Ağlayan, feryat eden ,
Yetim ve öksüz kalan.
Bir yerlerde çocuklar var:
Kolu ,bacağı kopan : ölmek üzere olan,
Artık nefes almayan.