ZULÜM

Zulüm çığlık çığlık büyüyor,
Bir çığlık ki kimse duymuyor.
Ölüm küçücük bedenleri alıp giderken,
Zalim zulmüyle abad oluyor.

İnsanlık sağır , kör ve dilsiz;
İnsanlar her şeyden habersiz.
Zalim çığırtkan ve insafsız,
Mazlum sessiz ve kimsesiz.

Zulüm oyuncak dağıtıyor insanlığa,
İnsanlar pahalı oyuncaklarına dalınca,
Zulüm karanlığı yayıyor genç dimalara ,
Mazlum kalıyor yine kör karanlıklarda.

Zulmün olduğu yerde çocuklar koca adamdır,
Ya şehittir çocuklar orada yahut savaşcı.
Çocukların sapan taşları korkutur zalimleri,
Zalimler bu yüzden öldürür çocukları.
Sessiz kaldıkça zalime dünya bitmeyecek bu sancı.