KUMARBAZ

Kendimi bir et yığını gibi hissediyorum;

Duygusuz, heyecansız , ölü gibi.

Sanki ben hiç yokum.

Vede hiç var olmadım.

Bir boşluk var içimde.

Dolması imkansız

Ve sanki dolması artık manasız.

Yaşamak nefes almaksa, yaşıyorum.

Böyle ölmek istemiyorum Allah'ım.

Çaresiz ,yılmış ve yorgun.

Eski iddiamı geri istiyorum,

Yarım kalmış her şeyi geri ver yalvarıyorum.

Bir kumarbaz gibi hissediyorum kendimi.

Farkındayım kaybettiklerimin.

Artık kazanmak istiyorum.

Tanıdığım bir kumarbaza hidayet eden Allah'ım

Bana da hidayet ver istiyorum.

Yenik doğduğum dünya masasında,

Kazanan olmak istiyorum.

Sana yalvarıyorum.

KARANTİNADA BİR GÜN

Bir bela.
Başka bir bela.
Bir başka bela.
Bin bir bela.
Biri bin bela.
Bir kere dedik 'bela'.
Yaradana verdik sözü.
Mizana kadar çekeceksin bu yükü.
Adı Belalı Dünya.

Sabır.
Biraz sabır,
Biraz daha sabır.
Sabır taşı çatlayıncaya kadar. Sabır.
Taş çatlayıncaya kadar sabır.
Irmaklar kuruyana kadar sabır.
Pınarlar solana kadar sabır.
Ekinler bozuluncaya kadar sabır.
Son mazlum açlıktan ölene kadar sabır.
Son zengin altına doyuncaya kadar sabır.
Sabretmek aynı zamanda savaşmaktır.
Sabırdan başka yol var mıdır bilmem.
Sabrederim çünkü adı Yalancı Dünya.
Ya Sabır...
Sabır! Sabır? Sabır.

GELME LÜTFEN

Beklerken yorgun düştüm.
Her kapı çaldığında,
Senin gelme ihtimalini bıraktım kenara,
Artık gelme lütfen .

Her yolculukta sen çıkarsın diye karşıma,
Saçlarımı taramaktan da vazgeçtim.
Çıkmayacaksın karşıma belli,
Artık karşıma çıkma lütfen.

Yürürken arkamdan seslenirsin diye,
Hep arkama bakarak yürürdüm ben.
Bu yüzdendir menzilime hiç ulaşamayışım.
Beni görsende seslenme artık lütfen.

Bir gün yanlışlıkla dahi olsa beni ararsın diye,
Hep açık tutardım telefonumu.
Akşamları kapatıyorum artık onuda.
Arama lütfen.

Bir gün çıkar gelirsin diye,
Geçici sevdalara hiç meyil vermedim.
Sana hiç ihanet etmeden çıkmak için karşına.
Bundan sonra sadakat bekleme benden.
Geçti her şey gelme lütfen  .

HİÇ

Ait olamıyorum hiç bir yere
Ve de hiç kimseye .
Birilerinin beni sevdiğini sanıyorum ,
Tam ait oldum derken birilerine,
Öyle olmadığını anlıyorum .
Bu yüzdendir kalbimde bulunan kırıklar ,
Tam sardım zannediyorum ama saramıyorum .
Bu yüzdendir hayallerimdeki yıkıklar,
Onardım sanıyorum ama yapamıyorum.
Ne yanlış yaptım diye sorarken kendime,
Çok sevmekten başka bir yanlışımın olmadığını görüyorum.
İşte bu yüzden kimsenin olmadığı bir yere gitmek istiyorum.
Hiçlik bu dünyanın ta kendisi yaşayan için,
Hiç olmak zordur öğreniyorum.
Sıradan bir insan olduğunu bilmek tahmmül edilemez bir acı ,
Figüranlar ne hissediyor şimdi anlıyorum .
Öğreniyorum dünyanın tek bir merkezinin olmadığını ,
Öğreniyorum bilerce dünya olduğunu dünyada ,
Hiç birisinin içinde ben yokum bunu biliyorum.
Ben var olmayı başaramıyorum,
Ama hiçliği öğreniyorum.
Mesela akıp giderken her şey ,
Olduğum yerde kalabiliyorum .
Göçmen kuşlar gibi uçmak istesem de
Zalim bir sahibin kafesinde ait olamadan yaşıyorum.
Ne bir yuva kurabiliyorum bir gönüle
Ne de uçabiliyorum özgürlüğe ,
Bir hiç gibi yaşıyorum.

GONCA GİDERKEN

Gonca da gitti benden ,
Ben gidemedim diye ona.
Bekler sandım ama ,
Beklemekten yorulduğu belli.
O da malup düşmüş beyazın sevdasına ,
O da gitti arkasına bile bakmadan.
Ben yine bir dipsiz boşlukta kaldım ,
Bu duyguyu daha önce de yaşadım.
Biliyorum geçecek ama geçmeyecek.
Sızlayacak derinden, derinden.
Hazan olacak bir kez daha ömrüm.
Artık bırakıyorum pes,
Sevmeyeğim bir daha kalbim  sana söz.

GONCA

Sana kal demedim Gonca.
Çünkü kal dediklerim hep gittiler.
Ben galiba sonbahara benziyorum,
Bütün çiçekler bende yaprak döktüler,
Ve bir tebessüm benim yanımda somurtuşa dönüştü.
Ruhlar yanımda ölürken başka eller de can buldular,
O yüzden beni sev demiyorum sana Gonca.
Beni sevmesini istediklerimin tamamı,
Evet tamamı,
Benden nefret ederek gittiler yine benden.
Bencil ve kibirli bir adamım ben,
Ahşap merdivenleri hiç sakalımla silemedim,
Bu yüzden öfkemi de kibrimi de yenemedim.
Kuruyup giderken çiçekler,
Onları yeşertecek tek damla su veremedim,
Çiççeksiz kurak topraklara benzer yüreğim.
Ben çirkin bir adamım Gonca.
Tıpkı kalbime benzerim.
O sebepten özgüvensiz utangaç bir adamım.
Bu nedenledir sana gelemeyişim.
Bak her şeyi açık açık anlattım sana,
Seveceksen gel sarıl bana.
Hayatımı varım seninle paylaşmaya,
Ama dedikoducu teyzeler yakıştıramaz seni bana,
Hem düğün fotoğraflarında da yakışıklı çıkmam yanında,
Yine de seveceksen koş sarıl bana Gonca.

ANLAMSIZ ŞİİR II

Öfke kollarımdan , ellerime yürüyor.
Bir hayat ki  tatsız, sonu gelmiyor.
Artık bozuk plak gibi söylemlerim,
Tekrar etmekten öte gitmiyor.

Yol bozuk sanırım ileri gitmiyor..
Tıkıldığım bu mahpusta ,özgürlük imkansız.
Romantik düşüncelerim, gerçeğe malup.
Hayat denilen emanet kum saati misal.

Kafamdaki kaos durulmuyor.
Kavgalarımın hepsi boşa.
Yok olup gideceğim, tüm ateşli devrimciler gibi;
Yalnız, malup ve bir hiç olarak.

Ölümü kaldırır belki? bir kaç öğrenci.
Fikirlerim kalır belki, geride malup zihinlerde
Hoca nasıl bilirsiniz diye sorunca:
Dünyayı değiştirmeye geldi ,dünyada değişip gitti desinler
Ah ne kadar acı...