BEN HİÇ ŞAİR OLAMADIM

Kimse görmüyor gözlerimdeki çığlığı,
Anlamıyor insanlar dinmek bilmeyen yakarışımı,
Kimselerimi çokluğunda kimsesizim,
İnan bu kalabalıkta ben hiç kimseyim.

Yüreğimde çok şiir biriktirdim,
Ben sevdiğim her şeyi sonsuz sevdim,
Ama hiçbir mısra şair olmama yetmedi.
Belki de kalbim sevdiğini sanıp ta sevmedi.

Sözlerim taş kesilir benim , söyleyemem ;
Kalemimin mürekkebi akmaz olur kağıda,
Yüreğimden kağıda aracılık etmesi gerektiğinde,
Belki de ben hiç şiir yazamadım her deneyişimde .  

NİSAN

Yine bir nisan gitti hayatımdan
Nisanların gelmesini de hiç istemedim gitmesini de
Hüzün ciğerlerime işler benim
Nisan yağmurları geldiğinde

Her ilkbaharda yeni bir hayat gülümser bana
Yeni şeyler olsun umut ederim
Ama çiçek açamam ben
Bu yüzden hep toprakta beklerim

Bak bir nisan daha gitti hayattan
Daha görecek kaç nisan kaldı ki
Umut edecek ne var mesela umutsuzluğa karşı
Kaç hayalim daha kırılır  acaba
Ne kadar sürer ömrümün nisan olamayan kışı

HAYAL İLE GERÇEK

Tarifsiz duydular içindeyim.
Anlamsız bir şekilde sürüyor hayat.
Her bahar içimde uçuşan kelebekler,
Bu bahar galiba beni terk ettiler.

Umut yok artık bir zerre içimde ,
İlgilenmiyorum hayatta hiç bir şeyle,
Ruhum kelepçeli bir zindanın içinde,
Hayal ile gerçek arasında arafda bir yerde.

Kitaplardaki gibi değil hayat öğrendim,
Benim filmim mutlu sonla bitmeyecek eminim.
Hayal kurmaya bin tövbe etsem de,
Yine de hayal kurmak benim tek yapabildiğim.

BEN HİÇ AĞLAMADIM Kİ

 

Sen beni terk ettin diye hiç ağlalamadım ki
Kızmadım senin arkandan
Senin beni sevdiğini söylediğin günü aklıma getirip
Ben hiç ağlamadım ki

Yıkılmadım ki sen gider gitmez
Düşünmedim ki bi kere bile seni
Hele birde senin gözlerine bakınca kalbime saplanan şeyi
Düşünüpte ben hiç ağlamadım ki

Senin güzelliğini bana gülümseyişini
Unuttuğum o ilk sevgilim deyişini
Bana seni seviyorum dediğin o günleri
Aklıma getiripte ben hiç ağlamadım ki

Seni o ilk gördüğümde kalbimin acısını
Sen ismimi söylediğinde kalbimin çarpışını
Senin güzelliğini doya doya seyrrettiğm o günleri
Düşünüpte hıçkıra hıçkıra ben hiç ağlamadım ki

SANKİ

 

Sanki kapkara bir gecede kapkara bir zindanda

Sensizliğe mahkumum

 

Sanki çok sıcak bir çölde

Suya muhtaç olduğum kadar sana muhtacım

 

Sanki her tarafı kapalı bir mahzende

Tükenmekte olan hava kadar bana lazımsın

 

Sanki bir balık için derya neyse

sen de benim için öylesin

 

Sanki yolunu kaybetmiş bir adamın

yolunu bulamak için pusulaya duyduğu ihtiyaç

 

İşte sen bana bu kadar lazımsın

Yanımdayken vazgeçilmezim , uzaktayken pişmanlığımsın.

sevdamsın

 

SENSİZLİK

 

Sen nasıl birisin ki unutamıyor seni bu beyin,

Sen vazgeçilmezsin, ölümle sensizlik aynı anlamda,

Sensizlik iliklerime kadar inen bir acı,

Sen yoksun derdimin ilacı.

 

Sen gittin gideli ölü gibiyim,

Yaşamak ne unuttum senden sonra,

Kalbimde sürekli sızlayan bir acı,

Sen yoksun derdimin ilacı.

 

Sessizliği yaşadım sen yokken,

Konuşmadım ne kuşla nede çiçeklerle,

Diliimde kopmuşcasına bir acı ,

Sen yoksun dedimin ilacı .

 

Sensizlik ne sen gittikten sonra öğrendim,

Sensizliğin acısını yudum yudum içtim,

Sen yokken bitmiyor bu acı,

Sen yoksun derdimin ilacı.

SİTEM

 

Sen yokdun ki hayatımda ,
Hiç olmadın da hatta ;
Ben bir rüyaya kapılmıştım sadece,
Ve sevmiştim o rüyayı delice.

Sende kimsin yada kimdin ,
Sadece bir yıkım yapıp geçip gittin;
Ne diyebilirim ki ?
Ben artık tükendim ,bittim.

Sen hiç olmadın hayatımda ,
Yalnızca benim umutlarım vardı yanımda
Ve su katılmamış, bozulmamış bir sevda
Açmış bir çiçek gibi kaldırımların arasında.

Bu şiirimide sana yazmadım zaten
Ağlayacağımı mı sandın sen sevmiyorum derken
Tükendi tükenmez kalemimin mürekkebi ve umudum
Fazla söze gerek yok artık seni sevmiyorum