Öfke kollarımdan , ellerime yürüyor.
Bir hayat ki tatsız, sonu gelmiyor.
Artık bozuk plak gibi söylemlerim,
Tekrar etmekten öte gitmiyor.
Yol bozuk sanırım ileri gitmiyor..
Tıkıldığım bu mahpusta ,özgürlük imkansız.
Romantik düşüncelerim, gerçeğe malup.
Hayat denilen emanet kum saati misal.
Kafamdaki kaos durulmuyor.
Kavgalarımın hepsi boşa.
Yok olup gideceğim, tüm ateşli devrimciler gibi;
Yalnız, malup ve bir hiç olarak.
Ölümü kaldırır belki? bir kaç öğrenci.
Fikirlerim kalır belki, geride malup zihinlerde
Hoca nasıl bilirsiniz diye sorunca:
Dünyayı değiştirmeye geldi ,dünyada değişip gitti desinler
Ah ne kadar acı...
